Po 121 dniach Państwowa Komisja Wyborcza pokazała statystyki dotyczące wyborów w Warszawie oraz pełne zestawienie podsumowujące głosowanie w całej Polsce. Cztery miesiące po wyborach samorządowych do analizy wyników mogą przystąpić socjologowie i każdy, kto będzie chciał żmudnie analizować tabele statystyczne. Już pobieżna analiza skłania ich do wniosku, że wybory były nierzetelne. Tylko co z tego? Nic. Sprawa została zamieciona pod dywan.

Jak po każdej kompromitacji państwa, tak i teraz padło wiele zapowiedzi dotyczących wyjaśnienia skandalu. Miały być komisje naukowców, wymiar sprawiedliwości miał rzetelnie zbadać 1500 protestów wyborczych – by znaleźć przyczynę ogromnej liczby głosów nieważnych. Wszystko jednak spaliło na panewce, a teraz nie ma już praktycznie żadnych szans na dokładne zbadanie wyborów.

Mielenie głosów

Zgodnie z kodeksem wyborczym wypełnione karty do głosowania mogły być niszczone 30 dni po terminie składania protestów wyborczych. Jeżeli te nie napłynęły i sąd ogłosił ważność wyborów, to już 1 stycznia w ruch mogły pójść gminne niszczarki. PKW początkowo apelowała w mediach, aby archiwizować te karty, ale jak dziś się okazuje, była to wersja dla dziennikarzy. Z rozbrajającą szczerością oświadczył to nowy szef PKW Wojciech Hermeliński. „Poprzednia komisja podjęła taką decyzję, ale ona wcale nie musiała być honorowana przez wójtów, burmistrzów, prezydentów, którzy karty z głosami przechowują. Ślą do nas listy, co z nimi zrobić. Odpowiadamy, że mają stosować się do przepisów, które ich obowiązują, czyli nie można wykluczyć, że głosy są niszczone” – powiedział w wywiadzie dla „Rzeczpospolitej”. Skończyło się więc jak zawsze. Dyletanctwo urzędników sprawia, że znikają materialne dowody, że niemożliwe staje się np. przeanalizowanie struktury głosów nieważnych. Jak mawia stare powiedzenie – nieważne, że chałupa spłonęła, ważne, że stało się to zgodnie z przepisami przeciwpożarowymi.