Od wczorajszego dnia obserwuję dudka, który przylatuje na moją działkę, aby się pożywić. Nie wyśledziłam jeszcze gdzie gniazduje, ale na dzień dzisiejszy wystarczy mi, że mnie odwiedza. Jest to gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej, zagrożony utratą siedlisk w wyniku usuwania dziuplastych drzew, zarastania pastwisk i łąk po zaprzestaniu wypasu oraz niszczenia owadów środkami chemicznymi. Jeden z oryginalniejszych naszych ptaków. Wyróżnia się gliniastopomarańczowym ubarwieniem z czarno-biało pręgowanym grzbietem i skrzydłami oraz czarnym ogonem z białą przepaską. Pstre ubarwienie jest szczególnie rzucające się w oczy u ptaka w locie, gdy wygląda jak ogromny motyl. Na głowie ma długi ruchliwy czub z czarno zakończonych piór, który rozpościera wachlarzowato w chwilach zaniepokojenia. Odzywa się donośnym, niskim "upupup". Długi dziób służy do wyszukiwania zdobyczy w ziemi. Młode dudki w gnieździe by przegonić intruza posługują się niezwykłą bronią w postaci cuchnącej cieczy wystrzykiwanej w kierunku wroga. Z tego powodu gniazda dudka czasem nieprzyjemnie pachną.