Upadła gospodarka, pogwałcona demokracja, wdzierający się chaos, w sklepach pustki, - tak kończą się rządy populistów i tych którzy rozszerzają w nie skończoność programy socjalne dla doraźnych korzyści politycznych. Ale w Wenezueli sytuacja w każdej chwili może wymknąć się spod kontroli i zamienić się w jeden z poważniejszych kryzysów na Świecie. Paradoksalnie to Polska może odegrać jedną z ważniejszych ról w rozwiązaniu tego kryzysu. Ale nad Wisłą politycy zajęci kolejnymi „miesięcznicami” czy akcjami bilbordowymi, nawet nie mają pojęcia o rozgrywającej się w tym regionie, światowej rozgrywce politycznej. Być może większość z nich nawet nie wie że Polska jest członkiem CAMACOLU… a nawet nie orientuje się co to jest CAMACOL.

Źródła Kryzysu.

Wenezuela to jeden z bardziej zasobnych w surowce naturalne krajów Świata. Poza ropą, posiada bogate zasoby gazu ziemnego, niklu, węgla, boksytów, fosfatów a także miedzi, złota i diamentów. Jednak to ropa zapewnia Wenezueli ponad połowę PKB i generuje ponad 90% eksportu. Pozwalało to w dużej mierze finansować budżet państwa i zapewniać środki na  towary konsumpcyjne, które kraj musi importować.

Hugo Chávez miał szczęście, ponieważ objął urząd wykorzystując okres dynamiki wzrostu cen ropy naftowej. W roku 1998 cena za baryłkę ropy wyniosła średnio około 12,76 $ aby już po 10 latach osiągnąć cenę 94,96 $. Niestety wszystkie zarobione pieniądze były od razu wydawane na cele socjalne. Wydatki na wytworzenie rezerw finansowych zostały ograniczone. A dla kraju którego gospodarka opiera się na wydobyciu ropy są one kluczowe. Dla przykładu Arabia Saudyjska posiada ponad 500 miliardów dolarów takich rezerw, zaś Norwegia posiada fundusz na sumę ok. 900 miliardów dolarów. Obecne rezerwy Wenezueli to ok. 10 mld $. Po kryzysie roku 2008 i gwałtownym spadkom cen ropy Chávez mógł zdecydować się na zmniejszenie wydatków oraz optymalizację systemu podatkowego. Ale takie działanie spowodowałoby spadek popularności rządu, więc aby pokryć rachunki, postanowiono dodrukować banknoty. To jeszcze bardziej nakręciło inflację i podważyło wenezuelską gospodarkę. Oliwy do ognia dolał następca Cháveza, Maduro. Jego ataki na prywatne firmy spowodowały ich upadek i uniemożliwiły rozwój wydobycia zasobów i rozwój innych branż. Z kraju wycofały się min. takie koncerny jak Kraft Heinz, Clorox, Coca-Cola, Kimberly-Clark. Dodatkowo ograniczył on import towarów przez co ich dostępność w kraju spadła, jednocześnie czarny rynek podniósł na nie gwałtownie ceny.