Poprzedni wpis liznął zaledwie tematykę polityki personalnej Burmistrza Krupowicza, ale jednocześnie pokazał aktualny (na wtedy!) stan rozwoju autorskiego projektu zmian przeprowadzanych w goleniowskim Ośrodku Pomocy Społecznej. Ktoś mógłby sobie pomyśleć, że przynajmniej w sprawie statusu OPS Burmistrz  dostał od radnych fangę w nos. Wydawało się, że radni nie chcą przekroczyć masy krytycznej bzdur możliwych do popełnienia w tej sprawie. Cóż, popadł Krupowicz w tarapaty, a pomocy znikąd.

Oj, to Wy naszego Burmistrza nie znacie. Toż nie sam on działa, a w kupie. Stare powiedzenie mówi, że w kupie raźniej, bo kupy nikt nie ruszy. Ma zastępy wiernych druhów, gotowych do nadstawienia za niego karku w każdej opresji. Tak, jak Pan Michał Wołodyjowski miał swojego srogiego Luśnię do poratowania w potrzebie, zaś Pan Kmicic wiernego wachmistrza Sorokę, że już o dzielnych Kiemliczach nie wspomnę, tak Pan Krupowicz ma ich wszystkich razem. I srogiego Luśnię, i wiernego Sorokę, że już o dzielnych Kiemliczach nie wspomnę. Nie chwaląc się, trochę dalszy ciąg przewidziałem, w tym samym artykule wspominając: „na posiedzeniu wspólnym komisji projekt wprowadzenia statutu w proponowanym kształcie odrzucono znaczną większością głosów, przy 2 głosach przeciwnych i chyba 3 wstrzymujących się. W ogłoszonym porządku dziennym sesji projekt tej uchwały jednak figuruje. Nie dam głowy, że zostanie z niego wyprowadzony, a nawet, że nie zostanie następnie w takim właśnie kształcie przyjęty. Bo ludzie nie krowy, poglądy zmieniać im wolno.” Ciekaw jednak byłem, jak akcja zostanie przeprowadzona, bo na łatwą raczej nie wyglądała. Znam jednak talenty reżyserskie i aktorskie miłościwie nam przewodniczącego Łukasza Mituły i wierzyłem w niego. Nie zawiodłem się ani trochę. Stąd z miłą chęcią streszczę Państwu kolejne widowisko dramatyczne, wystawione na XI sesji Rady Miejskiej w Goleniowie. Tym razem „Obrona Częstochowy”, sztuka w 3 aktach. Premiera 9 września.